Zbiory

HISTORIA MUZEUM   |   ZBIORY MUZEUM

——————————————

Układ ekspozycji

Muzeum Jana Pawła II w Stalowej Woli mieści się na parterze Domu Katechetycznego przy bazylice konkatedralnej. Zbiory eksponowane są w siedmiu salach wystawowych z wąskimi korytarzami, dostępna jest sala kinowa oraz korytarz, w którym opowiedziana została historia budowy świątyni stalowowolskiej.

Pierwszy dział ekspozycji (korytarz) ukazuje związki Jana Pawła II ze Stalową Wolą datujące się od czasu, gdy jako Arcybiskup Krakowski poświęcił w 1973 r. zbudowany po wielu latach trudów kościół w Stalowej Woli. Do tego faktu wracał wspomnieniami podczas pielgrzymek do Polski, gdy gościł w diecezji przemyskiej, a potem sandomierskiej, jak również przy spotkaniach z pielgrzymami ze Stalowej Woli w Watykanie. Kolejnym etapem tych kontaktów stał się nadany 31 sierpnia 1998 r. dekret o podniesieniu do godności bazyliki mniejszej tej samej stalowowolskiej świątyni, a następnie nadanie Ojcu Świętemu tytułu honorowego obywatela Stalowej Woli, dnia 30 grudnia 2003 roku. W korytarzu umieszczona jest także galeria portretów ludzi zasłużonych dla stalowowolskiego Kościoła i kultury, m.in. ks. Józefa Skoczyńskiego, pierwszego proboszcza w Stalowej Woli i inicjatora budowy drewnianego kościoła św. Floriana i monumentalnego pw. Matki Bożej Królowej Polski (obecnie bazylika konkatedralna).

Wybrane papieskie przesłania jako duchowy testament kontynuowane są w pierwszej sali wystawowej, ujęte w swego rodzaju lekcje tematyczne: człowiek, ojczyzna, Kościół, rodzina, młodzież, miłość, przebaczenie, pokój, wolność, radość, dialog. Na tle fotografii i cytatów papieskich zaprezentowane zostały pamiątki osobiste po św. Janie Pawle II, tj. biała sutanna z pelerynką, piuska, naczynia liturgiczne i bielizna ołtarzowa, a także talerz i widelec, których używał podczas obiadu, gdy gościł w Sandomierzu podczas pielgrzymki do ojczyzny w 1999 roku. Eksponowana jest także srebrna róża, przygotowana przez Cezarego Łutowicza jako dar dla Ojca Świętego z okazji nadania tytułu honorowego obywatela Stalowej Woli. Róża nie została wręczona, gdyż zaplanowany z dużym wyprzedzeniem termin audiencji wypadł zbyt późno….

W drugiej sali wystawowej prezentowany jest unikatowy i pełny komplet obrazków (tzw. „Santini”) związanych ze Świętami Bożego Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego, wydawanych przez Tipografia Poliglotta Vaticana przez 26 lat pontyfikatu św. Jana Pawła II.

Kolekcja numizmatów upamiętniających ważne wydarzenia z dziejów pontyfikatu papieża Polaka została wyeksponowana w trzeciej sali. Monety, medale i plakietki przenoszą zwiedzających do czasów dawnych, przypominają pielgrzymki papieskie, jubileusze Kościoła, rocznice religijne, pozostając w relacji do papieskiego nauczania.

Sala kinowa to łącznik między wystawą papieską a ekspozycją poświęconą działalności stalowowolskiej podziemnej „Solidarności”, gdzie wyświetlane są dwa pięciominutowe filmy: „Papież wolności” i „Solidarność podziemna”.

Narzędziownia – początek to kolejna sala wystawiennicza. Przypomina ona czas powstania i legalnej działalności NSZZ Solidarność w Stalowej Woli, która najpierw zawiązała się w Hucie Stalowa Wola na wydziale M-01, czyli Narzędziowni. Klimat hali fabrycznej oddaje stół warsztatowy, lampy oświetleniowe, zegar i karty zegarowe do rejestracji czasu pracy.

Mieszkanie opozycjonisty zrekonstruowane w kolejnej sali to miejsce, gdzie toczyły się „Polaków rozmowy” o tym, co można i trzeba robić, kiedy niczego nie wolno. Mieszkanie nie było wtedy bynajmniej bezpiecznym azylem. Bywało podziemną drukarnią, punktem kolportażu wolnych publikacji, miejscem zebrań opozycjonistów. Bywało terenem rewizji, aresztowania domowników.

Korytarz między salami to symbol trudnej drogi ku wolności. Na ścianach wyeksponowano m.in. dokumenty represji, a także znaczki drukowane i kolportowane w Stalowej Woli oraz odciski stempli wykonywanych w ośrodkach odosobnienia.

Cela więzienna przypomina o cenie, jaką zapłaciło wiele kobiet i mężczyzn za działalność opozycyjną wobec reżimu komunistycznego. Na ścianach wypisano listę represjonowanych opozycjonistów ze Stalowej Woli i okolic. W gablocie natomiast umieszczono bezcenne pamiątki, wykonane przez stalowowolskich opozycjonistów w więzieniach. Przed wejściem do celi wyeksponowano ubrania, które nosił bł. ks. Jerzy Popiełuszko, męczennik okresu komunizmu. Są to: koszula kapłańska, sweter oraz spodnie. W gablocie natomiast znajduje się list potwierdzający autentyczność prezentowanych przedmiotów.

Korytarz prowadzi do niewielkiej, ale bardzo istotnej wystawy. Duszpasterski Ośrodek Kultury Chrześcijańskiej – pod taką nazwą kryło się centrum dowodzenia konspiracyjną pracą niepodległościową w Stalowej Woli. Na ekranie dotykowym prezentowane są filmy, które opowiadają historię tamtych lat.

Ostatnia sala Strajki 1988 to przełomowe wydarzenie w dziejach stalowowolskiej opozycji. Szczególne znaczenie miał strajk podjęty 22 sierpnia 1988 r. w Hucie Stalowa Wola. Jego etapy ilustrują plansze rozmieszczone w tej sali, a atmosferę tamtych dni możemy poznać z filmów dokumentacyjnych z tamtych lat. Na ścianie natomiast powstała niezwykła „dokumentacja” – odciski rąk uczestników strajku, którzy byli obecni na wernisażu wystawy.

Z ostatniej sali wychodzi się „ku wolności”. Na ścianie korytarza umieszczono portret ks. abpa Ignacego Tokarczuka z odznaczeniem Orderem Orła Białego wraz z listem napisanym 15 lipca 2006 r. do ks. bpa Edwarda Frankowskiego, w czasach komunizmu „nielegalnego” proboszcza kościoła pw. Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli. List nawiązuje do wydarzeń stalowowolskich z lat 1982-1989: „w dowód uznania i wdzięczności przekazuję portret odznaczony Orderem Orła Białego, wspólnie wypracowany naszą służbą Bogu, Kościołowi i Polsce w czasach niesłychanie trudnych”.